De moeilijkste simpele vraag

Hey, hoe is't?
Goed goed, en met jou?

Het lijkt allemaal zo simpel, en dat was het ook.

De dag nadat Jesse op zijn grote reis vertrok veranderde dat! Mensen vroegen hoe het met ons ging en het enige wat we konden zeggen was: 'Slecht!' Want wat zeg je als wat je het meest lief hebt, je wordt afgenomen?

We zijn bijna één jaar later maar onze gevoelens zijn nog steeds dezelfde...

We merkten dat mensen niet goed wisten wat zeggen wanneer we 'slecht' antwoordden op een vraag die dagelijks als automatisch wordt gesteld...
Men verwachtte na verloop van tijd misschien een 'goed' terug... zoals voorheen...

Daarom werd de 'slecht' vervangen door een stotterde, twijfelachtige 'Het gaat'.

We proberen het soms hoor, een 'goed' langs onze stembanden te forceren. Maar wat is het onmogelijk geworden om dat te doen!

Goed... wat een woord...

We proberen ons niet meer te laten verrassen door de dagelijkse vraag 'Hoe is't?' of 'Alles goed?' Geen gestotter meer, geen eeuh, tja wel eeuh...  maar een overtuigende ça va!
Het is voor beide partijen het beste. Mensen zijn tevreden en wij zijn er weer even vanaf...

Er zijn dus dagen

Er zijn dus dagen

Dat het gaat

Dat de pijn er is maar

Braaf verborgen zit

Dat de leegte

Mij verlaat

En licht schijnt

In de duisternis

Er zijn dus dagen

Dat het stil is

Dat mijn hoofd niet gonst

Niet vraagt waar je nu bent

Dat mijn adem

Rustig is

En ik niet overal

Jouw geluidjes herken

Er zijn dus van die dagen

Van die zeldzame dagen

Dat de zon weer schijnt

En het verdriet

Om jou

Even slaapt

Guillaume Van Der Stighelen