flashback

Dat de geboorte van Lukas veel herinneringen zou oproepen, ons terug in de tijd zou gooien en confronterend zou zijn... daar waren we, dachten we, op voorbereid.
Het moment dat hij geboren werd, heeft Kevin meteen gecontroleerd, gevraagd en nogmaals gevraagd of hij geen blaartjes heeft. Oef, geen blaartjes, wel veel uitslag, witte en rode puntjes over heel zijn lichaam die me toch ongerust maken. Jesse had ook maar 1 blaartje met de geboorte, we zijn nog niet 'safe'.

De uren daarna werd zijn lichaam opnieuw geïnspecteerd, elk plekje werd geanalyseerd en opgevolgd door ons. 'Kijk, dat plekje is verdwenen...'

Na een zoveelste pamperwissel zeiden we tegen elkaar 'Zijn billen zijn al twee dagen mooi gaaf. Hopelijk blijft het zo...'

Een pleister verwijderen, wat een hel!!!
Met zeer veel voorzichtigheid, opletten dat de huid niet los komt... weent hij nu van de pijn of ongemak? Waarschijnlijk duurt het gewoon te lang...
'Kijk, zijn huid is nog intact'... wat een wonder!

Eerste badje. Lukas eerst wassen en dan in bad. Geen verbandjes laten losweken in bad, geen pijn... heerlijk genieten. Uit bad, afdrogen, kleren aan en klaar. Nu al? Is dat alles? Hij vindt het fijn!!

We waren voorbereid... dachten we. Het gevoel wanneer je hart een slag overslaat en je hele lichaam in elkaar krimpt wanneer je denkt een blaar of loskomende huid te zien, daar kan je je niet op voorbereiden!
EB is opnieuw zeer dichtbij maar Jesse is dat ook!
Elke dag groeit het besef, Lukas heeft geen EB.

Welkom Lukas!

Groei, geniet en geef

lach, laat gaan en leef

straal met je aanwezigheid

en wees jezelf, altijd