Mijn moederhart, dat kwetsbaar moederhart kwam voor mij uit het niets op 14 april 2011. Wie had ooit gedacht dat het net mij zo zou overdonderen?
Mijn moederhart zat de eerste dagen vol vreugde! Niets kon me raken, ik was even van de wereld, samen met Kevin en Jesse.
Ondertussen wordt dat moederhart van me zwaar onder druk gezet. Het is niet samen met Jesse zijn leven verdwenen, integendeel...
Het smelt... wanneer dat kleine meisje in de winkel zich vergist, aan mijn broek trekt en zachtjes 'mama' tegen me zegt.
Het breekt... wanneer ik verhalen hoor over gezinnen die niet kunnen/willen zien hoe wonderlijk het is je kind te zien opgroeien, die niet door de drukte en dagdagelijkse routine kunnen kijken, die vergeten te genieten...
Het verlangt... telkens ik naar Jesse zijn foto kijk, ik zijn kaarsje aansteek, ik herinneringen ophaal. Ik verlang naar het onmogelijke.
Het twijfelt... wanneer ik de vraag krijg: 'Heb je kinderen?'
Het barstte... toen ik een tijdje geleden voor het eerst 'nee' antwoordde. Mijn hart schreeuwde JA!!
Het zit boordevol liefde maar waar is mijn kleine kabouter die het allemaal hoort te ontvangen? Waar moet ik naartoe met al die liefde?
Lief, teer moederhart van me, je wordt serieus op de proef gesteld. Bewaar, herinner, bescherm alle gevoelens diep binnenin.
Wie weet, ooit ...
