Twee jaar geleden werd het erg donker en kil in ons leven. Sinds die dag zoeken we naar een manier om verder te gaan, met Jesse dicht bij ons. Het valt moeilijk te omschrijven hoe dit dagelijks aanvoelt, het is een strijd aangaan tegen iets dat je niet kan winnen.
Tijd heelt volgens mij geen wonden, je moet in die tijd keihard werken om toch maar overeind te blijven. Het vreet energie om elke dag een groot gemis met ons mee te sleuren. Er blijft weinig energie over voor andere dingen.
In ons gezin voelt elke tegenslag dubbel zo hard aan, elke verandering in de omgeving is confronterend en vaak te moeilijk om te begrijpen. We kunnen vaak niet meer volgen.
Dus nee, tijd heelt geen wonden, Kevin en ik voelen aan dat tijd een vijand is. Steeds verder en verder weg van de dag dat Jesse bij ons was. 2011, dat is het jaar waar we nog steeds in (willen) leven.
De gapende wonde van verscheurde pijn en verdriet wordt met momenten groter in plaats van kleiner, zoals de wondjes van Jesse... die groeiden ook uit tot grote, ongeneeslijke wonden.

Men zegt dat dit hoort bij het rouwen, je doorloopt fasen binnen een rouwproces... En wat gebeurt er daarna? Na het rouwen? Is het dan voorbij, die vreselijke pijn? Daar geloof ik niet in... Ik heb niets met dat rouwen.

Mijn lieve zoon,

Er gaat geen dag voorbij dat je aan mijn gedachten ontsnapt. 'Ik wil je gewoon terug!', schreeuw ik vaak uit, alsof het zo simpel kan zijn.
Vandaag is het twee jaar geleden dat je het leven los liet. Mijn verstand kan er nog steeds niet bij, zelfs na twee jaar lijkt het allemaal zo onwerkelijk. Hoe kan ik mama zijn zonder mijn lieve zoon in mijn armen? Ik zoek naar antwoorden, een reden, een betekenis,... iets dat me houvast kan geven. Ik zoek en zoek maar vind weinig dat me gerust stelt.
Ik beloof je, mama en papa blijven vechten voor een gezinsleven. We mochten er even van proeven en waren onmiddellijk verkocht. We werden verliefd op elk deeltje van je, we zijn nog steeds verliefd...

Ik sluit mijn ogen, neem je in mijn armen en fluister dat ik je voor eeuwig en altijd lief heb!
Ik mis je zo.

X