Dag broer

Lieve Jesse,

Vandaag steekt je kleine broertje je voorbij... Hij is vanaf morgen langer bij ons en dus ouder dan jou.
Alhoewel de gelijkenis groot was de eerste periode zien we de laatste weken grote verschillen. Je broertje ontdekt de wereld met grote, heldere ogen, zijn handjes vinden de weg naar zijn mondje, hij zet zich stevig tegen ons aan en heeft ons enkele weken geleden ontroerd met zijn eerste glimlach.

Wat genieten we van deze momenten en wat doet het weer pijn dat we dit bij jou niet zagen gebeuren.
We stonden machteloos toe te kijken hoe onze pientere jongen veranderde in een schaduw van zichzelf, je keek met je grote ogen door ons heen, onder invloed van de medicatie die je comfortabel diende te houden...

Een nieuwe wereld gaat voor ons open, je broertje mag opgroeien, op ontdekking gaan en wij zijn enorm trots ook zijn ouders te mogen zijn . Weet dat we bij elke stap die hij in zijn leven zet ook denken ' hoe zou Jesse....'

Altijd met een dubbel gevoel, nooit compleet maar altijd met jou zeer dichtbij kijken we uit naar die nieuwe wereld!

Dag grote broer, kleine broer, broer....

X

Dankbaar

Lieve Jesse,

Een vreemde dag vandaag. Voor het eerst in vier jaar komen vreugde en verdriet echt samen op deze dag.
Die kleine broer van je tovert een lach op ons gezicht, brengt alles een beetje in evenwicht en geeft ons terug een toekomst om naar uit te kijken.
Wil dat zeggen dat het gemis en verdriet daardoor minder scherp aanvoelt, is verdwenen?? NEE! en dat merken we op een dag als vandaag des te meer...

Dank je lieve schat, om wie je was, wie je vandaag nog voor ons bent, wat je ons leerde en bijbracht voor de rest van ons leven. Je maakte van ons dankbare ouders die bewuster zijn gaan leven, die weten wat ze willen en vechten voor een mooie toekomst. Je was en bent een verrijking van ons leven. Je hoort erbij, altijd, overal... en samen gaan we verder op weg...

Dikke zoen,
mama
X

flashback

Dat de geboorte van Lukas veel herinneringen zou oproepen, ons terug in de tijd zou gooien en confronterend zou zijn... daar waren we, dachten we, op voorbereid.
Het moment dat hij geboren werd, heeft Kevin meteen gecontroleerd, gevraagd en nogmaals gevraagd of hij geen blaartjes heeft. Oef, geen blaartjes, wel veel uitslag, witte en rode puntjes over heel zijn lichaam die me toch ongerust maken. Jesse had ook maar 1 blaartje met de geboorte, we zijn nog niet 'safe'.

De uren daarna werd zijn lichaam opnieuw geïnspecteerd, elk plekje werd geanalyseerd en opgevolgd door ons. 'Kijk, dat plekje is verdwenen...'

Na een zoveelste pamperwissel zeiden we tegen elkaar 'Zijn billen zijn al twee dagen mooi gaaf. Hopelijk blijft het zo...'

Een pleister verwijderen, wat een hel!!!
Met zeer veel voorzichtigheid, opletten dat de huid niet los komt... weent hij nu van de pijn of ongemak? Waarschijnlijk duurt het gewoon te lang...
'Kijk, zijn huid is nog intact'... wat een wonder!

Eerste badje. Lukas eerst wassen en dan in bad. Geen verbandjes laten losweken in bad, geen pijn... heerlijk genieten. Uit bad, afdrogen, kleren aan en klaar. Nu al? Is dat alles? Hij vindt het fijn!!

We waren voorbereid... dachten we. Het gevoel wanneer je hart een slag overslaat en je hele lichaam in elkaar krimpt wanneer je denkt een blaar of loskomende huid te zien, daar kan je je niet op voorbereiden!
EB is opnieuw zeer dichtbij maar Jesse is dat ook!
Elke dag groeit het besef, Lukas heeft geen EB.

Welkom Lukas!

Groei, geniet en geef

lach, laat gaan en leef

straal met je aanwezigheid

en wees jezelf, altijd

4 jaar

Je bent er,
maar tegelijk ook niet.
Je werd geboren,
maar dat vieren
doen we nu met veel verdriet.

En elk jaar opnieuw
zullen we ons afvragen:
Wie was je nu geweest?
Hoe mooi, hoe groot?
Hoe wonderlijk bijzonder?

Nee, je verjaardag vieren,
dat kun jij niet.
Niet met toeters die joelen,
niet met taart die smakt,
niet met cadeautjes op je schoot.

Maar je verjaart wel, o jawel!
Je bent zelfs, in al je stilte,
jariger dan wij.

Geert De Kockere


Lieve Jesse,

Op jouw geboortedag was er veel bezorgdheid, veel te vroeg kwam je op de wereld maar wat ik me vooral herinner is die enorme vreugde, overweldigend gevoel van liefde en oh ja... de roze wolk! Ik zat er zeker op.

Jouw kleine broer heeft me de laatste tijd goed bezig gehouden en dan overvalt me soms dat schuldgevoel dat je minder in mijn gedachten bent. Maar we weten allebei dat dat niet klopt.. Er is nu plaats voor jou EN je broertje en dat is even wennen.
Een schopje terwijl ik huilend aan je denk, jouw liedje op de radio wanneer ik zijn kamertje klaar maak... Jullie zijn duidelijk met elkaar verbonden.

Ik mis je zo lieverd, had zo graag grote broer dicht bij me...

Dikke zoen
mama
X

Geluk...

Geluk, ongeloof, angst,... heel veel angst ging er door ons heen toen de woorden 'proficiat mevrouw' door mijn telefoon klonken.
'Niet te blij zijn' reageerde Kevin beschermend.
Maar dag na dag, week na week begonnen we te beseffen: We zijn zwanger van een broertje of zusje voor Jesse!

Na al die jaren was het horen van slecht nieuws heel gewoon geworden. Het krijgen van goed nieuws heeft, nu nog, tijd nodig om echt door te dringen.

Ons kleintje doet het goed en we zijn blij, natuurlijk! Maar aan de andere kant, heel dichtbij zit zoveel verdriet, gemis, dat nu samen met blijdschap beleefd wordt.
Heel vreemd hoe zulke uiteenlopende gevoelens samen kunnen komen. Het wordt opnieuw zoeken naar een juiste manier om dit alles in ons gezin vorm te geven.
Dag per dag, week na week beseffen we dat het geluk aan onze kant mocht staan, wat een wonder. En we weten, we komen er wel, samen met Jesse die zich vanaf juni 'grote broer' mag noemen.