luierde in de zetel, knuffelde met Lara, genoot van het zonnetje, kocht wat spulletjes, at een pannenkoek, lakte mijn nagels, pinkte een traan weg, bezocht een vlindertuin, mijmerde, voegde een goed doel toe om jaarlijks te steunen, bewonderde de natuur, wandelde, zuchtte, lachte, las een kaartje, terraste, trok mijn loopschoenen terug aan, dacht na over de toekomst, was dankbaar en werd 30 jaar vandaag...
Vroeger zag ik het als een mijlpaal. Voor mijn 30ste wil ik dat en dat bereikt hebben, wil ik daar staan in het leven...
Vroeger, toen ik dacht dat ik mijn leven kon plannen zoals ik dat wil.
Vroeger, toen ik niet beter wist.
Nu.. weet ik beter, heb ik heel wat (levens)wijsheid gekregen maar voelt het alsof het allemaal nog moet beginnen.
Toevallig (of niet) las ik vandaag deze simpele uitspraak die me wat kracht gaf
'Ik ken geen enkele situatie waarin ermee stoppen de goede manier is om een probleem op te lossen'
